வைக்கிறேன் ஏமாற்றம் தான். யாரேனும் என்னிடம்
அலைபேசியில் பேசும் பொழுது
கூட ஒருவேளை இந்த நொடி நீ என் அலை பேசிக்கு தொடர்பு கொள்ள முயற்சித்தால்… என்று உன்னையே நினைத்து வேறு யாருடனோ பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன் அவர்கள் சிக்கிரம் வைக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டே… அலைப் பேசியை எங்கேனும் வைத்துவிட்டு செல்ல கூட பயமாக இருக்கிறது குளிக்கும் பொழுதும்,இன்னும் சில வேளைகளிலும் உன் அழைப்பு வநது விட கூடாது என்று வேண்டிக்கொள்கிறேன் வேறு யாரேனும் எடுத்து விட்டால்…? இருப்பினும் அப்படி ஒரு முறையும் நிகழவில்லை.ஒவ்வொரு நொடியும் இப்படி என்னை அலைபேசி நோக்கியே சிந்திக்க வைத்த உன் அந்த முதல் அலைப்பேசி அழைப்பு நிகழாமலே இருந்திருக்கலாம் என்னசெய்வது நிகழ்ந்து விட்ட அந்த அழைப்பை நோக்கியே மனம் மீண்டும் மீண்டும் நிகழாதா? என்று நிகழாத அழைப்பிற்காக துடிக்கிறது என் துடிப்பு உனக்கும் புரியவில்லை இந்த அலைபேசிக்கும் புரியவில்லை உன் குரலை தவிர மற்ற எல்லோர் குரலையும் என் காதில் ஒலிக்கச் செய்கிறது தூக்கி எரிந்து விடவும் மனசில்லை உன் நினைவுகளை போல… இரண்டையும் சுமக்கிறேன் என்நெஞ்சிற்கு அருகில் வைத்து இரண்டிற்கும் இதயத்தை
பாதிக்கும் சக்தி அதிகமாம்! என்றாவது ஒரு நாள் உன் குரல் ஒலிக்கும் பொழுது தெரியும் எதற்கு சக்தி அதிகம் என்று…? இதயத்தை பாதிப்பதில்…
வெற்றிடம்! 